امام جعفر صادق (ع) می فرمایند: من لم تکن فیه ثلاث خصال لم ینفعه الایمان: حلم یَرُدُّ به جَهلَ الجاهل و وَرعُ یَحْجزُهُ عن طَلب المحارم و خُلقٌ یُداری به الناس؛ هر کس سه خصلت در او نباشد ایمانش به او سودی نمی‌رساند؛ اول: حلم، دوم تقوا و سوم مدارا.
چنانکه از مضمون سهل و ممتنع حدیث برمی‌آید امام (ع) در این سخن به سه صفت مهم در ارتباط با انسان‌های دیگر؛ اعم از خانواده و اجتماع اشاره می‌کند.
حلم یا صبر که به واسطه آن انسان می‌تواند جهل انسان‌های جاهل را بر طرف کند؛ زیرا انسان جاهل رفتاری می‌کند یا کلامی بیان می‌کند که زشت است. انسان مومن به جهت حلمی که دارد با او مقابله نمی‌کند و با رفتار نیکو از این رفتار بد می‌گذرد.
تقوا یا پارسایی که به سبب تقوا انسان در مقابل حرام‌های الهی مقاومت می‌کند و کار حرام و حرف حرام نمی‌زند.
مدارا که به واسطه مدارا راهی برای ارتباط با مردم پیدا می‌کند.
(تحف العقول، الحرانی، ج٢، ص ٨٩).